- муралтме
- 1. прич. от муралташ3.2. в знач. сущ. звук, звон, бренчание, лязг, бряканье, бряцанье. Муралтмым колаш слышать звон.□ Янда муралтме шофёр пылышыш солныш. «Ончыко». Шофёру послышалось звяканье стекла.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.